همه چیز در مورد delegate - بخش 6

متدهای بی‌نام

تا اینجا، شما دیده اید که می‌توانید از متدهای نمونه یا متدهای استاتیک برای نمونه سازی delegate استفاده کنید. در هرصورت، متد بخودی خود می‌تواند از قسمت های دیگر کد بصورت صریح فراخوانی شود و البته باید عضوی از یک کلاس یا ساختار باشد.

اگر متد تنها برای نمونه سازی delegate استفاده شده باشد چطور؟ در چنین شرایطی، بجز اینکه به نیازمندی های نحوی و املائی برای ساختن delegate احتیاج داریم، در واقع نیازی به ساختن یک متد با نام جداگانه وجود ندارد. متدهای بی نام به شما اجازه می‌دهند که از ساختن متدهای نامدار بیهوده جلوگیری کنید.

• یک متد بی نام، متدی است که در محل نمونه سازی delegate ، اعلان می‌شود.

برای نمونه، شکل زیر دو نسخه از یک کلاس یکسان را نشان می‌دهد. نسخه سمت چپ یک متد به نام Add20 را اعلان و استفاده می‌کند. نسخه سمت راست بجای آن از متد بی نام استفاده می‌کند. قسمت هایی از کد که سایه گذاری نشده، کاملا برابر هستند.

کلیدواژه volatile

کلمه کلیدی volatile (فرّار) نشان می دهد که یک فیلد می تواند توسط چندین ریسمان (thread) که همزمان درحال اجرا هستند، دستکاری شود. فیلدهایی که بصورت volatile اعلان شده اند، مورد بهینه سازی های کامپایلری ای که فرضشان دسترسی تک ریسمانی است قرار نمی گیرند. این کار تضمین می کند که مقدار فیلد در همه زمان ها به روز ترین مقدار است.

اصلاحگر volatile معمولا" برای فیلدی که بدون بیان lock توسط چندین ریسمان مورد دسترسی قرار می گیرد، استفاده می شود.

کلمه کلیدی volatile را می توان رو فیلدهایی از نوع های زیر اعمال کرد:

• نوع های مرجع.
• نوع های اشاره گر (در یک زمینه نا امن (unsafe contenxt)). توجه کنید که با اینکه اشاره گر خودش می تواند volatile باشد، شیئی که اشاره گر به آن اشاره می کند نمی تواند volatile باشد. به بیانی دیگر، شما نمی توانید "اشاره گر به volatile" اعلان کنید.
• نوع هایی مثل sbyte، byte، short، ushort، int، uint، char، float و bool.
• نوع شمارشی ای که نوع پایه آن یکی از نوع های byte، sbyte، short، ushort، int یا uint باشد.
• پارامتر نوع جنریکی که بصورت نوع مرجع شناخته شده باشد.
• IntPtr و UIntPtr .

کلمه کلیدی unsafe

کلمه کلیدی unsafe یک زمینه (context) ناامن تعریف می کند که برای هر عملی که با اشاره گرها در ارتباط باشد، لازم است.

شما می توانید از اصلاحگر unsafe در اعلان یک نوع یا یک عضو استفاده کنید. حوزه همان نوع و یا عضوی که دارای اصلاحگر unsafe باشد به عنوان زمینه ناامن در نظر گرفته می شود. در مثال زیر متدی را با اصلاحگر unsafe اعلان کرده ایم:

unsafe static void FastCopy(byte[] src, byte[] dst, int count)
{
    // Unsafe context: can use pointers here.
}

حوزه (scope) زمینه ناامن از لیست پارامترها شروع شده و تا آخر حوزه متد ادامه دارد، بنابراین از اشاره گرها می توان در لیست پارامترها نیز استفاده کرد:

unsafe static void FastCopy ( byte* ps, byte* pd, int count ) {...}

شما می توانید از بلوک unsafe برای فعالسازی استفاده از کد ناامن در بلوک مربوطه استفاده کنید. برای مثال:

unsafe
{
    // Unsafe context: can use pointers here.
}

کلمه کلیدی this

کلمه کلیدی this به نمونه فعلی کلاس رجوع می کند و همچنین به عنوان اصلاحگر اولین پارامتر یک متد الحاقی (Extension Method) کاربرد دارد.

نکته

این تاپیک فقط کاربرد کلیدواژه this با نمونه های کلاس را توضیح می دهد. در مورد متدهای الحاقی بطور خلاصه باید بگویم که : متدهای الحاقی به شما این امکان را می دهند که متد ها را به نوع های موجود "اضافه" کنیم ، بدون اینکه یک نسخه مشتق شده جدید از آن نوع بسازیم ، بدون نیاز به کامپایل مجدد و یا حتی ویرایش نوع اصلی. متدهای الحاقی ، نوع خاصی از متدهای ایستا هستند، اما بگونه ای فراخوانی می شوند که انگار متد نمونه آن نوع الحاقی می باشند. برای کد نوشته شده در #C هیچ تفاوت آشکاری بین فراخوانی یک متد الحاقی و متدهایی که واقعا" در داخل نوع اعلان شده اند وجود ندارد. مشهورترین متدهای الحاقی ، عملگرهای پرس و جوی استاندارد LINQ می باشند که قابلیت های پرس و جو را به نوع های IEnumerable و <IEnumerable<T موجود اضافه می کنند. برای استفاده از عملگرهای پرس و جوی استاندارد، اول آنها را با استفاده از رهنمون using System.Linq به داخل حوزه (scope) بیاورید. از جمله متدهای الحاقی LINQ می توان به GroupBy ، OrderBy و Average اشاره کرد که پس اضافه کردن رهنمون فوق الذکر به نوع شمارشی IEnumerable اضافه می شوند.

موارد زیر کاربردهای معمول کلمه کلیدی this است:

کلیدواژه short

کلمه کلیدی short یک نوع داده ای صحیح معرفی می کند که مقادیر را طبق شرایط زیر ذخیره می کند.

• نوع : short
• محدوده : 32,768- تا 32,767
• اندازه : صحیح علامتدار 16-بیتی
• نوع دات نتی: System.Int16

لیترال ها

شما می توانید یک متغیر short را بصورت زیر اعلان و مقدار دهی اولیه کنید:

short x = 32767;

در اعلان قبل، لیترال صحیح 32767 بطور ضمنی از int به short تبدیل شده است. اگر لیترال صحیح در محل ذخیره سازی short جا نشود، یک خطای کامپایل رخ می دهد.

وقتی از متدهای overload شده استفاده می کنید، باید از یک عملگر قالبریز (cast) استفاده کنید. برای مثال متدهای overload شده زیر را که از پارامترهای int و short استفاده می کنند، در نظر بگیرید:

public static void SampleMethod(int i) {}
public static void SampleMethod(short s) {}

کلمه کلیدی ref

کلمه کلیدی ref باعث می شود که آرگومان ها بصورت ارجاعی پاس داده شوند. اثر آن به این شکل است که وقتی روند اجرایی برنامه به جایی که متد فراخوانی شده بر می گردد، هر تغییری که متد روی پارامتر ref انجام داده بر روی آن متغیر منعکس می شود.

نکته

مفهوم پاس دادن با مرجع را با مفهوم نوع های مرجع اشتباه نگیرید. این دو مفهوم با هم ارتباطی ندارند؛ یک پارامتر متد فارغ از اینکه نوع مقداری باشد یا نوع مرجع می تواند با ref اصلاح شود. بنابراین وقتی یک نوع مقداری بصورت ارجاعی به متد پاس داده می شود هیچ عمل boxing انجام نمی گیرد.

برای استفاده از یک پارامتر ref ، هم در اعلان متد و هم در فراخوانی متد باید از کلیدواژه ref استفاده کرد. برای مثال:

class RefExample
{
    static void Method(ref int i)
    {
        i = 44;
    }
    static void Main()
    {
        int val = 0;
        Method(ref val);
        // val is now 44
    }
}

آرگومانی که به یک پارامتر ref پاس داده می شود باید اول مقداردهی اولیه شود. از این لحاظ ref با out که آرگومان هایش مجبور نیستند قبل از پاس داده شدن صریحا" مقداردهی اولیه شوند، متفاوت است.

کلمه کلیدی params

کلمه کلیدی params به شما امکان مشخص کردن یک پارامتر متد که تعداد متغیری آرگومان دریافت می کند را می دهد.

شما می توانید یک لیست از آرگومان ها از همان نوعی که در اعلان پارامتر مشخص شده را که با علامت وریگول از یکدیگر جدا شده اند (comma-separated) ، یا یک آرایه آرگومان ها از همان نوع مشخص شده را به متد ارسال کنید.

در اعلان متد بعد از کلیدواژه params ، هیچ پارامتر اضافه ای مجاز نیست، و فقط یک کلمه کلیدی params در اعلان متد مجاز است.

مثال

مثال زیر راه های مختلفی که می توان آرگومان ها را به یک پارامتر params ارسال کرد را توضیح می دهد.

اصلاحگر جنریک out

برای پارامترهای نوع جنریک، کلمه کلیدی out مشخص می کند که پارامتر نوع covariant است. شما می توانید از کلیدواژه out در رابط های جنریک و وکیل ها استفاده کنید.

کواریانس این توانایی را به شما می دهد که از نوع بیشتر مشتق شده (غیر پایه ای تر، از ریشه دورتر) نسبت به آن نوعی که پارامتر جنریک تعیین کرده استفاده کنید. این تکنیک اجازه تبدیل ضمنی کلاس هایی که اینترفیس های گوناگون را پیاده سازی کرده اند و همچنین تبدیل ضمنی نوع های وکالتی را می دهد.

رابطی که دارای پارامتر نوع covariant است، به متدهایش این امکان را می دهد که نوع هایی بیشتر مشتق شده نسبت به آنهایی که توسط پارامتر نوع مشخص شده، برگشت دهند. برای مثال، چون در دات نت فریم وورک 4، در <IEnumerable<T ، نوع T کواریانت است، شما می توانید شیئی از نوع (IEnumerable(of String را به شیئی از نوع (IEnumerable(of Object انتساب دهید، بدون اینکه به هیچ متد تبدیل خاصی نیاز داشته باشید.

یک وکیل (delegate) کواریانت می تواند به وکیل های دیگر از نوع یکسان انتساب داده شود ، ولی با یک پارامتر نوع جنریک بیشتر مشتق شده.

اصلاحگر پارامتر out

کلمه کلیدی out باعث می شود که آرگومان ها بصورت مرجع ، پاس داده شوند. این کلیدواژه شبیه کلمه کلیدی ref است ، بجز اینکه ref نیاز دارد که متغیر قبل پاس دادن، مقدار دهی اولیه شده باشد. برای استفاده از یک پارامتر out، تعریف متد و فراخوانی متد ، هر باید از کلمه کلیدی out صریحا" استفاده کنند. برای مثال:

class OutExample
{
    static void Method(out int i)
    {
        i = 44;
    }
    static void Main()
    {
        int value;
        Method(out value);
        // value is now 44
    }
}

هرچند متغیرهایی که بصورت آرگومان out پاس داده شده اند مجبور نیستند که قبل از پاس داده شدن مقداردهی اولیه شوند، ولی متد فراخوانی شده، لازم است که قبل از اینکه متد برگردد (با دستور return یا پایان متد) یک مقدار به آنها انتساب دهد.

کلمه کلیدی out

کلیدواژه زمینه ای out در دو زمینه (context) زیر مورد استفاده دارد:

• اصلاحگر پارامتر در لیست های پارامتر (پارامترهای ورودی متدها)
• پارامترهای نوع جنریک در رابط ها و وکیل های جنریک