کلمه کلیدی internal یک اصلاحگر (Modifier) برای نوع و اعضای نوع ها است. نوع ها و اعضای internal فقط از طریق فایل درون اسمبلی های یکسان قابل دستیابی اند.
مثال:
public class BaseClass
{
// فقط از طریق اسمبلی یکسان قابل دستیابی است
internal static int x = 0;
}
نوع ها و اعضایی که اصلاحگر protected internal داشته باشند، می توانند از طریق اسمبلی فعلی یا از طریق نوع های مشتق شده از کلاسی که حاوی این اصلاحگر می باشند، دستیابی شوند.
interface فقط حاوی امضای متدها، خصوصیات، رویدادها و یا indexer ها است. یک کلاس و یا ساختار که interface را پیاده سازی می کند، باید اعضای رابطی که در قسمت تعریف رابط مشخص شده اند را پیاده سازی کند. در مثال زیر کلاس ImplementationClass باید متدی به نام SampleMethod که هیچ پارامتری ندارد و void را برمی گرداند را پیاده سازی کند.
interface ISampleInterface
{
void SampleMethod();
}
class ImplementationClass : ISampleInterface
{
// پیاده سازی صریح عضو رابط
void ISampleInterface.SampleMethod()
{
// پیاده سازی متد
}
static void Main()
{
// اعلان یک نمونه رابط
ISampleInterface obj = new ImplementationClass();
// فراخوانی عضو
obj.SampleMethod();
}
}
با سلام!
مطلبی رو که امروز براتون آماده کردم. یه کم با مطالب قبلی تفاوت داره. احتمالا یه کم پیچیده تر.
ترمینولوژی:
Variant : چیزی که به چیزهای دیگر وابستگی دارد اما دقیقا مشابه نیست، گوناگون، متغیر
پیشوند Contra : ضد، مخالف، نقیض
پیشوند Co : با، باهم
برای پارامترهای نوع Generic (عام)، کلمه کلیدی in تعیین می کند که پارامتر آن نوع عام Contravariant است. شما می توانید از این کلمه کلیدی (in) در رابط های (Interface) عام و نماینده ها (delegate) استفاده کنید.
کنتراواریانس این توانایی رو به شما می دهد که از نوع کمتر مشتق شده (پایه ای تر، ریشه ای تر) نسبت به آن نوعی که پارامتر generic تعیین کرده استفاده کنید. که اجازه تبدیل ضمنی کلاس هایی که اینترفیس های گوناگون را پیاده سازی کرده اند را می دهد.
سلام!
کلمه کلیدی implicit برای اعلان کردن عملگر کاربر-تعریف تبدیل نوع (Casting) استفاده می شود. برای فعال کردن تبدیل نوع ضمنی بین یک نوع کاربر-تعریف و یک نوع دیگر، اگر این تبدیل تضمین می کند که هیچ تخریب داده ای اتفاق نمی افتد، استفاده می شود.
class Digit
{
public Digit(double d) { val = d; }
public double val;
// ...other members
// User-defined conversion from Digit to double
public static implicit operator double(Digit d)
{
return d.val;
}
// User-defined conversion from double to Digit
public static implicit operator Digit(double d)
{
return new Digit(d);
}
}
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
Digit dig = new Digit(7);
//This call invokes the implicit "double" operator
double num = dig;
//This call invokes the implicit "Digit" operator
Digit dig2 = 12;
Console.WriteLine("num = {0} dig2 = {1}", num, dig2.val);
Console.ReadLine();
}
}
سلام! امروز با توضیح مختصری از بیان یا به اصطلاح statement تکرار کننده foreach در خدمتتون هستم. در این مقاله و مقالات دیگری که در همین وبلاگ قرار دارند، منظور من از کلمه "بیان" همان statement هست.
گروهی از دستورهای جاسازی شده درون خود را برای هرکدام از عناصر آرایه ای، یا شئ کلکسیونی ای که رابط
System.Collection.IEnumerable
یا
System.Collection.Generic.IEnumerable<T>
را پیاده سازی (Implement) کند، تکرار می کند.
نوع ممیز شناور 32 بیتی که معادل آن در دات نت System.Single است و دقت آن تا 7 رقم است.
بصورت پیش فرض در یک انتساب، عدد سمت راست بصورت double تفسیر می شود. پس برای مقداردهی اولیه به پسوند f یا F بعد از عدد سمت راست انتساب نیاز است:
float x=3.5f;
که درغیر اینصورت با خطای زمان کامپایل مواجه خواهیم شد.
می توان نوع های عددی صحیح و ممیز شناور را در یک عبارت با یکدیگر ترکیب کرد، که در چنین موردی نوع صحیح به نوع اعشاری تبدیل می شود. ارزیابی عبارت طبق قوانین زیر انجام می شود:
یک عبارت ممیزشناور می تواند شامل مجموعه مقادیر زیر باشد:
باسلام!
دستور fixed از اینکه GC (آشغال جمع کن یا Garbage Collector) یک متغیر جابجا شدنی را منتقل کند، جلوگیریی می کند. دستور fixed فقط در زمینه(context) برنامه نویسی مدیریت نشده مجاز است.
دستور fixed همچنین می تواند برای ساختن بافرهای با اندازه ثابت مورد استفاده قرار می گیرد. این دستور یک اشاره گر به متغیر مدیریت شده می سازد و آن متغیر را در حین اجرای دستور ثابت می کند. بدون fixed ، اشاره گرهای به متغیرهای مدیریت شده قابل انتقال، کاربرد کمی دارد، چون GC می تواند بطور پیش بینی نشده متغیر را جابجا کند. کامپایلر #C فقط اجازه واگذار کردن اشاره گر به متغیر مدیریت شده را در دستور fixed میدهد.
بعد از اجرای کد داخل دستور fixed هر متغیر پین شده (غیرقابل جابجایی)، Unpin می شود و هدف GC قرار می گیرد. بنابراین بیرون دستور fixed به آنها اشاره نکنید. اشاره گرهایی که در دستور fixed مقداردهی اولیه شده اند قابل اصلاح نیستند.
در روش مدیریت نشده، می توان حافظه پشته را که مورد هدف GC قرار نمی گیرد را اختصاص داد؛ و بنابراین نیازی به pin شدن ندارد.
unsafe static void Test(){
Poin pt=new Point();
fixed(int* p=&pt.x){
*p=1;
}
}
در مورد دستور unsafe بعدا توضیح خواهم داد.
به دو صورت استفاده می شود:
اگر بصورت عملگر استفاده شود، مقدار بولی true را برای اینکه نشان دهد که عملوند false است بر می گرداند و درغیر اینصورت true برمی گرداند.
قبل از C# 2.0 عملگر true و false برای ساختن نوع های مقداری تهی پذیر (nullable) کاربر-تعریف که با نوع هایی همچون SqlBool سازگار بود استفاده می شد. هرچند زبان سی شارپ امروزه از نوع های مقداری تهی پذیر پشتیبانی می کند و هرگاه مقدور باشد، باید از آنها بجای overload کردن عملگرهای true و false استفاده کرد.
بوسیله Boolean های تهی پذیر عبارت a != b لزوما برابر (a == b)! نیست؛ زیرا یک یا هردو مقدار ممکن است null باشند. شما مجبورید هردو عملگر true و false را جداگانه بازنویسی (overload) کنید تا با مقادیر null در عبارت ها درست رفتار شود.
اگر در یک کلاس عملگر false را overload کنیم باید حتما عملگر true را هم بازنویسی (overload) کنیم.
کلمات کلیدی true یا false را درحالت لیترال بصورت زیر استفاده می شوند:
bool a=true;
Console.WriteLine(a ? "Yes" : "No");
این مطلب رو با یک مثال شروع می کنم:
enum E:byte{sat,sun=2,mon,tue=8};
نوع پیش فرض در enum نوع int است ولی می توان شبیه مثال بالا نوع های دیگر را به غیر از char به آن اختصاص داد.
با صفت FlagsAttribute می توان کارکرد enum را به طرز جالبی تغییر داد:
[FlagsAttribute]
enum E{sat=0,sun=1,mon=2,tue=4};
for(int i=0;i<4;i++){
Console.WriteLine(((E)i).ToString());
}
جالب اینجاست که هرجا که مقدار معادل متغیرشمارنده حلقه (i) در enum وجود نداشته باشد، ثابت های دیگر را طوری با هم ترکیب می کند تا آن مقدار بدست بیاید. البته باید دقت شود که حتما شماره گذاری عناصر enum توانی از 2 باشد. و از صفت FlagsAttribute قبل از تعریف نوع شمارشی (enum) استفاده شود.
کلمه کلیدی default در زبان برنامه نویسی #C عمدتا" به دوشکل استفاده می شود:
این کلیدواژه اگر در بیان switch استفاده شود، مجموعه دستورالعمل هایی را، در صورت نادرست بودن عبارات case قبلی اجرا می کند.
اما بحث من در این پست بیشتر سر استفاده از کلمه کلید default در کلاس ها و متدهای جامع (Generic) است:
یک نکته که در این بحث بوجود می آید این است که چگونه یک مقدار پیش فرض را به یک نوع T پارامتری شده اختصاص دهیم، درحالی که گزینه های زیر را در آینده نمیدانیم:
فرضا" متغر t از نوع T پارامتری شده داده شده باشد، عبارت t=null فقط وقتی درست است که t از نوع مرجع باشد و t=0 فقط برای نوع عددی کار می کند و نه برای struct ها.
اما تا اینجا همه مقدمه بود!
راه حل استفاده از کلیدواژه default است که برای نوع های مرجع null برمیگرداند و صفر را برای نوع عددی و همچنین برای نوع struct هر کدام از اعضای آنرا بسته به نوع عددی یا مرجع بودن با صفر یا null برمیگرداند. در صورتی که نوع عددی nullable باشد، کلیدواژه default،
System.Nullable<T>
را که مثل هر struct دیگری مقدار دهی شده را برمیگرداند.
مثال زیر از نحوه استفاده از این کلمه کلیدی را در کدهای جامع (Generic) نشان می دهد: