سرگرمی

کیا این بازی رو یادشون میاد؟ :)

وکیل ها (راهنمای برنامه نویسی #C)

نوع delegate ، امضای یک متد را تعریف می کند. وقتی شما یک وکیل (delegate) را نمونه سازی می کنید، می توانید آنرا به هر متدی با امضای سازگار با آن وکیل ، پیوند دهید. شما می توانید آن متد را از طریق نمونه ی delegate احضار (فراخوانی) کنید.

وکیل ها برای پاس دادن متدها بصورت آرگومان ، به متد های دیگر استفاده می شوند. مدیریت کننده های رویداد، چیزی جز متدهایی که از طرق delegate ها احضار شده اند، نیستند. شما یک متد سفارشی می سازید و کلاسی مثل windows control می تواند متد شما را در هنگام اتفاق افتادن یک رویداد (event) خاص، فراخوانی کند. مثال زیر طرز اعلان یک وکیل را نشان می دهد:

public delegate int PerformCalculation(int x, int y);

هر متدی از هر کلاس یا ساختار قابل دسترس که با امضای وکیل (شامل نوع برگشتی و پارامترهای ورودی) مطابقت داشته باشد، می تواند به به وکیل انتساب داده شود. متد می تواند static یا یک متد نمونه (instance method) باشد. این کار باعث می شود که بتوانیم با برنامه نویسی، فراخوانی های متد را تغییر دهیم، و همچنین کد جدیدی را در یک کلاس موجود، وارد کنیم. تا وقتی که امضای وکیل را می دانید، می توانید متد خودتان را به آن انتساب دهید.

زنگ تفریح

رویدادها (راهنمای برنامه نویسی #C)

رویداد ها ، به یک کلاس یا شیئ این امکان را می دهند که درصورت اتفاق چیزی دلخواه ، کلاس ها یا اشیاء دیگر را مطلع کنند. به کلاسی که رویداد را می فرستد (یا برپا می کند) ، ناشر (publisher) می گویند و به کلاس هایی که رویداد را دریافت (مدیریت/handle) می کنند، متعهد (subscriber/اشتراک گیرنده) می گویند.

در یک برنامه ویندوزی یا تحت وب نمونه که با #C نوشته شده است، شما توسط کنترل هایی مثل button و یا listbox متعهد رویدادهای برپاشده می شوید. شما می توانید با استفاده از IDE (محیط توسعه جامع) Visual C# تمام رویدادهایی که یک کنترل منتشر می کند را ببینید و هر کدام از آنها را که خواستید ، برای مدیریت (handle) انتخاب کنید. IDE بطورت خودکار یک متد خالی مدیریت کننده رویداد و کد تعهد به رویداد را اضافه می کند. برای اطلاعات بیشتر به "راهنمای چگونگی اشتراک گیری و لغو اشتراک از رویدادها" مراجعه کنید.

بررسی رویدادها

رویدادها دارای خواص زیر می باشند:

راهنمای انتشار رویدادها ، مطابق Net Framework.

روند زیر چگونگی افزودن رویدادهایی که از الگوی استاندارد دات نت پیروی می کنند را به کلاس ها و ساختارها ، توضیح می دهد. همه رویدادها در کتابخانه کلاس Net Framework. بر پایه وکیل EventHandler می باشند، که بصورت زیر تعریف شده اند:

public delegate void EventHandler(object sender, EventArgs e);

نکته

نسخه 2.0 دات نت فریم وورک یک نسخه جنریک (generic) از این وکیل (delegate) بصورت <EventHandler<TEventArgs معرفی می کند. مثال های زیر چگونگی استفاده از هر دو نسخه را نشان می دهد. هر چند رویدادهای موجود در کلاس هایی که شما تعریف می کنید، می توانند بر پایه هر وکیل معتبری باشند؛ حتی وکیل هایی که یک مقدار را برگشت می دهند، عموما" پیشنهاد می شود که با استفاده از EventHandler ، رویداد هایتان را روی الگوی دات نت فریم وورک ، پایه گزاری کنید. بصورتی که در مثال زیر نشان داده شده است.

کلمه کلیدی event

کلمه کلیدی event برای اعلان یک کلاس منتشر کننده رویداد استفاده می شود.

مثال

مثال زیر چگونگی اعلان و برپا کردن یک رویداد که از EventHandler به عنوان نوع وکالتی (delegate type) اساسی اش استفاده می کند. برای مشاهده مثال کاملی از چگونگی استفاده از نوع وکالتی جنریک <EventHandler<TEventArgs و چگونگی تصویب یک رویداد و ساختن یک متد مدیریت کننده رویداد، به راهنمای انتشار رویدادها ، مطابق Net Framework. مراجعه کنید.

public class SampleEventArgs
{
    public SampleEventArgs(string s) { Text = s; }
    public String Text {get; private set;} // readonly
}
public class Publisher
{
    // Declare the delegate (if using non-generic pattern).
    public delegate void SampleEventHandler(object sender, SampleEventArgs e);

    // Declare the event.
    public event SampleEventHandler SampleEvent;

    // Wrap the event in a protected virtual method
    // to enable derived classes to raise the event.
    protected virtual void RaiseSampleEvent()
    {
        // Raise the event by using the () operator.
        if (SampleEvent != null)
            SampleEvent(this, new SampleEventArgs("Hello"));
    }
}

رویداد ها نوعی خاص از وکیل چندپخشی هستند که فقط از داخل کلاس یا ساختار (struct)ی که اعلان شده اند (کلاس منتشر کننده) ، احضار می شوند. اگر کلاس ها یا ساختارهای دیگر در رویداد مشترک شوند، وقتی که کلاس ناشر ، رویداد را برپا کند، متدهای مدیریت رویداد آنها فراخوانی خواهند شد. برای اطلاعات بیشتر به رویدادها (راهنمای برنامه نویسی #C) و وکیل ها (راهنمای برنامه نویسی #C) مراجعه کنید.

رویدادها را می توان با public، private، protected، internal یا protected internal علامتگذاری کرد. این اصلاحگرهای دسترسی، چگونگی دسترسی کاربران کلاس ، به رویداد را تعریف می کنند.

کلیدواژه ها و رویدادها

کلمات کلیدی زیر روی رویدادها اعمال می شوند.

• static : اگر هیچ نمونه ای از کلاس موجود نباشد، رویداد را برای فراخواننده گان در دسترس قرار می دهد. (بدون نمونه سازی از کلاس به رویداد دسترسی داریم).
• virtual : به کلاس های مشتق شده اجازه می دهد تا با استفاده از کلمه کلیدی override رفتار رویداد را بازنویسی کنند.
• sealed : رویداد را به عنوان مهروموم شده اعلام کرده و اجازه رونویسی نداریم. (برای کلاس های مشتق شده تعیین می کند که این رویداد، دیگر مجازی نیست).
• abstract : کامپایلر بلوک های دستیابی کننده رویداد add و remove را تولید نمی کند، بنابراین کلاس مشتق شده باید پیاده سازی خودش را برای این دستیابی کننده ها ارائه کند.

یک رویداد ممکن است با کلمه کلیدی static به عنوان یک رویداد ایستا اعلان شود؛ این کار، رویداد را برای همیشه در دسترس فراخواننده گان قرار می دهد، حتی اگر هیچ نمونه ای از کلاس موجود نباشد.

یک رویداد می تواند به عنوان یک رویداد مجازی (virtual) علامتگذاری شود؛ که این امکان را به کلاس های مشتق شده می دهد تا رفتار رویداد را با استفاده از کلیدواژه override بازنویسی کنند. برای اطلاعات بیشتر "ارث بری (آموزش برنامه نویسی #C) را ببینید. رویدادی که رخداد مجازی را بازنویسی می کند، همچینی می تواند با sealed علامت گذاری شود؛ با این کار به کلاس های مشتق شده می گوییم که این رویداد دیگر مجازی نیست و نمی توان آنرا بازنویسی کرد. در پایان، یک رویداد می تواند بصورت abstract اعلان شود، که بدین معنی است که کامپایلر بلوک های دسترسی کننده ی رویداد add و remove را تولید نخواهد کرد. بنابراین کلاس های مشتق شده باید پیاده سازی خودشان را برای این بلوک ها ارائه دهند.

کلیدواژه enum

کلمه کلیدی enum برای اعلان مجموعه شمارشی (enumeration) استفاده می شود. enumeration یک نوع متمایز شامل مجموعه ای نامدار از ثابت ها است که به آنها لیست شمارشی می گویند.

معمولا" بهترین راه، اعلان enum مستقیما" درون namespace است، در نتیجه همه کلاس های داخل namespace می توانند بصورت مساوی به آن دسترسی داشته باشند. هرچند، یک enum می تواند بصورت تودرتو ، درون یک کلاس یا ساختار (struct) قرار گیرد.

بصورت پیش فرض، اولین enumerator (اعضای enum) مقدار صفر دارد و بقیه اعضا مقدارشان بصورت متوالی، یکی یکی افزایش پیدا می کند.

enum Days {Sat, Sun, Mon, Tue, Wed, Thu, Fri};

در این لیست شمارشی، Sat مقدار صفر دارد، Sun مقدار 1 دارد، Mon مقدار 2 دارد و الی آخر. enumerator ها می توانند برای رونویسی مقدار پیش فرضشان، مقدار دهی اولیه شوند. برای مثال:

enum Days {Sat=1, Sun, Mon, Tue, Wed, Thu, Fri};

بیان if-else

بیان if ، اجرای یک بیان یا بلوکی از بیان ها را بر اساس مقدار یک عبارت بولی ، انتخاب می کند. در مثال زیر متغیر بولی result با true مقداردهی ، سپس در بیان if بررسی شده است. خروجی "The variable is set to true" است.

bool result = true;

if (result == true)
{
    Console.WriteLine("The variable is set to true.");
}
else
{
    Console.WriteLine("The variable is set to false.");
}

اگر عبارت ارزیابی شده در داخل پرانتز درست باشد، آنگاه بیان 

Console.WriteLine("The variable is set to true.");

اجرا خواهد شد. بعد از اجرای بیان if ، روند اجرای برنامه به بیان بعدی منتقل می شود. در این مثال else اجرا نشده است.

کلمه کلیدی double

کلمه کلیدی double بر یک نوع ساده با قابلیت ذخیره مقادیر ممیز-شناور 64-بیتی دلالت دارد. دقت و محدوده تقریبی نوع double بصورت زیر است:

• نوع: double
• محدوده تقریبی:

  ±5.0 × 10⁻³²⁴ to ±1.7 × 10³⁰⁸

• دقت: 16-15 رقم
• نوع دات نتی: System.Double

لیترال ها

بطور پیش فرض، با یک لیترال عددی حقیقی که در سمت راست عبارت انتساب قرار گرفته باشد به عنوان double رفتار می شود. اما ، اگر می خواهید با یک عدد صحیح به عنوان double رفتار شود، از پسوند d یا D استفاده کنید. برای مثال:

double x = 3D;

تبدیلات

شما می توانید نوع های عددی صحیح و نوع های ممیز-شناور را در یک عبارت با هم ترکیب کنید. در چنین موردی ، نوع های صحیح به نوع های ممیز-شناور تبدیل می شوند. ارزیابی عبارت، بر اساس قوانین زیر انجام می شود:

• اگر یکی از نوع های ممیز-شناور double باشد،عبارت به صورت double ارزیابی می شود. در عبارت های بولی بصورت bool ارزیابی می شود.
• اگر هیچ نوع double ی در عبارت وجود نداشته باشد، به صورت float ارزیابی خواهد شد. در عبارت های بولی بصورت bool ارزیابی می شود.

کلمه کلیدی do

بیان do تا زمانی که عبارت مشخص شده برایش به false ارزیابی شود، یک بیان یا بلوکی از بیان ها را که در {} قرار دارند را ،  مکررا" اجرا می کند.

مثال

در مثال زیر تا زمانی که متغیر x کوچکتر از 5 باشد، حلقه do-while اجرا می شود.

public class TestDoWhile 
{
    public static void Main () 
    {
        int x = 0;
        do 
        {
            Console.WriteLine(x);
            x++;
        } while (x < 5);
    }
}
/*
    Output:
    0
    1
    2
    3
    4
*/

برخلاف بیان while، حلقه do-while یک بار قبل از اینکه عبارت شرطی بررسی شود به اجرا در می آید.

بوسیله بیان break ، می توانید در هر نقطه ای از بلوک do-while از حلقه خارج شوید. شما می توانید با بیان continue ، مستقیما به بیان ارزیابی عبارت while بروید؛ اگر عبارت به true ارزیابی شود، روند اجرای برنامه از اولین بیان در حلقه، ادامه پیدا خواهد کرد. اگر عبارت به false ارزیابی شود، روند اجرای برنامه از اولین بیان بعد از حلقه do-while ادامه داده می شود.

حلقه do-while توسط بیان های goto ، return یا throw نیز می تواند به پایان برسد.