کلمه کلیدی new

در #C ، کلمه کلیدی new را می توان بصورت عملگر (operator) ، اصلاحگر (modifier) و یا یک قید (constraint) مورد استفاده قرار داد.

• عملگر new
  

  برای ساختن شیئ ها و احضار متد سازنده (Constructor) کلاس مربوطه استفاده می شود.

• اصلاحگر new
  

  برای پنهان کردن یک عضو ارثی از اعضای یک کلاس پایه ای مورد استفاده قرار می گیرد.

• قید new
  

  برای محدود کردن نوع هایی که ممکن است به عنوان آرگومان هایی برای پارامتر نوع در اعلان جنریک (generic) مورد استفاده قرار گیرند، کاربرد دارد.

کلمه کلیدی goto

بیان goto روند اجرای برنامه را مستقیما" به یک بیان برچسب خورده منتقل می کند.

یک استفاده رایج از goto ، انتقال روند اجرای برنامه به برچسب default یا یک برچسب case خاص در بیان switch می باشد.

بیان goto همچنین برای بیرون آمدن از حلقه های تودرتوی عمیق کاربرد دارد.

مثال

مثال زیر طرز استفاده از goto در بیان switch را توضیح می دهد.

کلمه کلیدی switch

بیان switch یک بیان کنترلی است که بوسیله انتخاب های چندگانه و مجموعه های شمارشی (enumerations) ، با پاس دادن کنترل اجرای برنامه به یکی از بیان های case داخلی اش، روند اجرایی برنامه را کنترل می کند؛ مانند مثال زیر:

int caseSwitch = 1;
switch (caseSwitch)
{
    case 1:
        Console.WriteLine("Case 1");
        break;
    case 2:
        Console.WriteLine("Case 2");
        break;
    default:
        Console.WriteLine("Default case");
        break;
}

کنترل اجرای برنامه به بیان case ی که با مقدار switch یکسان باشد، منتقل می شود. بیان switch می تواند حاوی هر تعداد از نمونه های case باشد، اما دو بیان case نمی توانند مقادیر یکسان داشته باشند.

کلیدواژه default

کلمه کلیدی default در زبان برنامه نویسی #C عمدتا" به دوشکل استفاده می شود:

1. در بیان switch (بیان معادل کلمه انگلیسی statement است)
2. در کلاس های Generic (در مورد این نوع کلاس ها انشاءالله در پست های بعدی مفصل صحبت خواهم کرد. اما فعلا بطور خلاصه می تونم بگم که نوعی کلاس هستند که نوع داده ای که قرار است کلاس با آن کار کند را در زمان نمونه سازی آن مشخص می کنیم. مثلا" <MyClass<int )

این کلیدواژه اگر در بیان switch استفاده شود، مجموعه دستورالعمل هایی را، در صورت نادرست بودن عبارات case قبلی اجرا می کند.

اما بحث من در این پست بیشتر سر استفاده از کلمه کلید default در کلاس ها و متدهای جامع (Generic) است:

یک نکته که در این بحث بوجود می آید این است که چگونه یک مقدار پیش فرض را به یک نوع T پارامتری شده اختصاص دهیم، درحالی که گزینه های زیر را در آینده نمیدانیم:

1. آیا T نوع مرجع است یا نوع مقداری (Value type or Reference type)
2. اگر T از نوع مقداری است، آیا مقدار عددی خواهد داشت یا struct (چون نوع struct دز زبان سی شارپ در رده ی نوع های مقداری قرار میگیرد)

فرضا" متغر t از نوع T  پارامتری شده داده شده باشد، عبارت t=null فقط وقتی درست است که t از نوع مرجع باشد و t=0 فقط برای نوع عددی کار می کند و نه برای struct ها.

اما تا اینجا همه مقدمه بود!

راه حل استفاده از کلیدواژه default است که برای نوع های مرجع null برمیگرداند و صفر را برای نوع عددی و همچنین برای نوع struct هر کدام از اعضای آنرا بسته به نوع عددی یا مرجع بودن با صفر یا null برمیگرداند. در صورتی که نوع عددی nullable باشد، کلیدواژه default،

 System.Nullable<T> 

را که مثل هر struct دیگری مقدار دهی شده را برمیگرداند.

مثال زیر از نحوه استفاده از این کلمه کلیدی را در کدهای جامع (Generic) نشان می دهد: