کلمه کلیدی do

بیان do تا زمانی که عبارت مشخص شده برایش به false ارزیابی شود، یک بیان یا بلوکی از بیان ها را که در {} قرار دارند را ،  مکررا" اجرا می کند.

مثال

در مثال زیر تا زمانی که متغیر x کوچکتر از 5 باشد، حلقه do-while اجرا می شود.

public class TestDoWhile 
{
    public static void Main () 
    {
        int x = 0;
        do 
        {
            Console.WriteLine(x);
            x++;
        } while (x < 5);
    }
}
/*
    Output:
    0
    1
    2
    3
    4
*/

برخلاف بیان while، حلقه do-while یک بار قبل از اینکه عبارت شرطی بررسی شود به اجرا در می آید.

بوسیله بیان break ، می توانید در هر نقطه ای از بلوک do-while از حلقه خارج شوید. شما می توانید با بیان continue ، مستقیما به بیان ارزیابی عبارت while بروید؛ اگر عبارت به true ارزیابی شود، روند اجرای برنامه از اولین بیان در حلقه، ادامه پیدا خواهد کرد. اگر عبارت به false ارزیابی شود، روند اجرای برنامه از اولین بیان بعد از حلقه do-while ادامه داده می شود.

حلقه do-while توسط بیان های goto ، return یا throw نیز می تواند به پایان برسد.

نوع داده ای decimal

کلیدواژه decimal به یک نوع داده ای 128-بیتی اشاره دارد. در مقایسه با نوع های ممیز-شناور، نوع decimal دقت بیشتر و محدوده کمتری دارد، که آنرا برای محاسبات مالی و پولی مناسب کرده است. 

محدوده تقریبی و دقت نوع decimal در زیر آمده است:

• نوع: decimal
• محدوده تقریبی:

  (-7.9 x 10²⁸ to 7.9 x 10²⁸) / (10^{0 to 28})

• دقت: 29-28 رقم معنادار
• نوع دات نتی: System.Decimal

لیترال ها

اگر شما می خواهید یک لیترال عددی حقیقی داشته باشید که با آن مانند decimal رفتار شود، از پسوند m یا M استفاده کنید، برای مثال:

decimal myMoney = 300.5m;

بدون پسوند m ، با عدد مانند double رفتار شده و تولید یک خطای کامپایل می نماید.

کلمه کلیدی continue

بیان continue روند اجرای برنامه را به دور بعدی حلقه تکراری که در آن قرار دارد هدایت می کند.

مثال

در این مثال، یک شمارنده برای شمارش از 1 تا 10 مقداردهی اولیه شده است. با استفاده از بیان continue که به عبارت (i<9) متصل شده، بیان های ما بین continue و آخر بدنه for از قلم می افتند.

class ContinueTest
{
    static void Main()
    {
        for (int i = 1; i <= 10; i++)
        {
            if (i < 9)
            {
                continue;
            }
            Console.WriteLine(i);
        }

        // Keep the console open in debug mode.
        Console.WriteLine("Press any key to exit.");
        Console.ReadKey();
    }
}
/*
Output:
9
10
*/

کلیدواژه const

کلمه کلیدی const ، در واقع اصلاحگری برای اعلان فیلد، یا متغیر محلی است و تعیین می کند که مقدار فیلد یا متغیر محلی ثابت است، به این معنی که مقادیر آنها قابل دستکاری نیست.

const int x = 0;
public const double gravitationalConstant = 6.673e-11;
private const string productName = "Visual C#";

ملاحظات

نوع یک اعلان ثابت، نوع اعضای معرفی شده توسط اعلان را تعیین می کند. یک عبارت ثابت باید مقداری از نوع هدف یا از نوعی که توانایی تبدیل ضمنی به نوع هدف داشته باشد را حاصل کند.

یک عبارت ثابت، عبارتی است که می تواند در زمان کامپایل بطور کامل ارزیابی شود (نیاز به پردازش های زمان اجرا نداشته باشد). بنابراین ، تنها مقادیر مجاز برای ثابت های نوع مرجع، string و null می باشد.

اعلان ثابت می تواند چندین ثابت را به شکل زیر اعلان کند:

public const double x = 1.0, y = 2.0, z = 3.0;

کلمه کلیدی checked

کلیدواژه checked برای فعال سازی صریح بررسی سرریز در تبدیلات و عملیات محاسباتی نوع-صحیح مورد استفاده قرار می گیرد.

بصورت پیش فرض، یک عبارت که تنها شامل مقادیر ثابت است، اگر مقداری که خارج از محدوده نوع مقصد باشد، تولید یک خطای کامپایلری می کند. اگر آن عبارت حاوی یک یا بیش از یک مقدار غیر-ثابت باشد، کامپایلر سرریز را تشخیص نمی دهد. در مثال زیر ارزیابی عبارتی که به i2 انتساب داده شده، سبب تولید خطای کامپایلری نمی شود.

// The following example causes compiler error CS0220 because 2147483647
// is the maximum value for integers. 
//int i1 = 2147483647 + 10;

// The following example, which includes variable ten, does not cause
// a compiler error.
int ten = 10;
int i2 = 2147483647 + ten;

// By default, the overflow in the previous statement also does
// not cause a run-time exception. The following line displays 
// -2,147,483,639 as the sum of 2,147,483,647 and 10.
Console.WriteLine(i2);

کلمه کلیدی char

کلمه کلیدی char برای اعلان کاراکتر یونیکد (Unicode) که محدوده آن در زیر آمده استفاده می شود. کاراکترهای یونیکد، کاراکترهایی 16-بیتی هستند که برای نمایش اکثر زبان های نوشتاری شناخته شده در دنیا مورد استفاده قرار می گیرند.

• نوع: char
• محدوده: از U+0000 تا U+ffff
• اندازه: کاراکتر 16-بیتی یونیکد
• نوع دات نتی: System.Char

لیترال ها:

ثابت های از نوع char می توانند بصورت لیترال های کاراکتری، توالی گریز شانزده شانزدهی (Hexadecimal escape swquence)، یا نماینده یونیکد، نوشته شوند. شما همچنین می توانید کد های کاراکتری صحیح را قالب ریزی (cast) کنید. در مثال زیر چهار متغیر char با کاراکتر X ، مقداردهی اولیه شده اند:

کلیدواژه class

کلاس ها با استفاده از کلمه کلیدی class ، بصورتی که در مثال زیر نشان داده شده، اعلان می شوند.

class TestClass
{
    // Methods, properties, fields, events, delegates 
    // and nested classes go here.
}

ملاحظات

بر خلاف ++C ، در #C فقط یک ارث بری مجاز است. به بیانی دیگر، پیاده سازی یک کلاس فقط می تواند از یک کلاس پایه ای ، ارث بری شود. هرچند، یک کلاس می تواند بیش از یک رابط (interface) را پیاده سازی (implement) کند. جدول زیر مثال هایی از ارث بری کلاس و پیاده سازی رابط را نشان می دهد.

ارث بری	مثال
بدون ارث بری	class ClassA { }
ارث بری یگانه	class DerivedClass: BaseClass { }
بدون ارث بری، پیاده سازی دو رابط	class ImplClass: IFace1, IFace2 { }
ارث بری یگانه، پیاده سازی یک رابط	class ImplDerivedClass: BaseClass, IFace1 { }

بیان try-catch-finally

یک کاربرد عمومی از catch و finally به همراه هم، برای بدست آوردن و استفاده از منابع در بلوک try، دست و پنجه نرم کردن با شرایط استثنایی در بلوک catch و آزاد کردن منابع در بلوک finally می باشد.

برای اطلاعات و مثال های بیشتر در زمینه دوباره پرتاب سازی خطا ها به تاپیک های try-catch و "پرتاب استثناها" مراجعه کنید.

مثال

public class EHClass
{
    void ReadFile(int index)
    {
        // To run this code, substitute a valid path from your local machine
        string path = @"c:\users\public\test.txt";
        System.IO.StreamReader file = new System.IO.StreamReader(path);
        char[] buffer = new char[10];
        try
        {
            file.ReadBlock(buffer, index, buffer.Length);
        }
        catch (System.IO.IOException e)
        {
            Console.WriteLine("Error reading from {0}. Message = {1}", path, e.Message);
        }

        finally
        {
            if (file != null)
            {
                file.Close();
            }
        }
        // Do something with buffer...
    }
}

بیان try-catch

بیان try-catch شامل یک بلوک try و یک یا بیش از یک جمله catch که بعد از آن بلوک می آید، مدیریت کننده هایی را برای خطاهای مختلف تعیین می کند. وقتی یک خطا پرتاب (throw) می شود (اتفاق می افتد/خودمان عمدا آن خطا را تولید می کنیم)، زبان عمومی زمان اجرا (CLR - Common Language Runtime) به دنبال بیان catch ی می گردد که آن خطا را مدیریت می کند می گردد. اگر متدی که فعلا" در حال اجرا است چنین بلوک catch ی نداشته باشد، CLR به متدی که این متد فعلی را فراخوانی کرده نگاه می کند و همینطور استک را به سمت بالا بازرسی می کند (تا به بلوک catch مربوطه برسد). اگر هیچ بلوک catch ی پیدا نشد، آنگاه CLR یک پیام خطای-مدیریت-نشده به کاربر نشان می دهد و روند اجرای برنامه را متوقف می کند.

بلوک try حاوی کد محافظت شده است ولی ممکن است خطا برایش اتفاق بیفتد. بلوک به اجرا ادامه می دهد زمانی که خطایی پرتاب شود یا بلوک با موفقیت کامل شود. برای مثال، تلاش زیر برای قالبریزی یک شیئ null ، خطای NullReferenceExeption را برپا می کند:

object o2 = null;
try
{
    int i2 = (int)o2;   // Error
}

کلمه کلیدی void

کلمه کلیدی void وقتی به عنوان نوع خروجی یک متد استفاده می شود، نشان می دهد که آن متد هیچ مقداری را برگشت نمی دهد.

کلیدواژه void در لیست پارامتر های متد، مجاز نیست. متدی که هیچ پارامتری ندارد و هیچ مقداری را برگشت نمی دهد بصورت زیر اعلان می شود:

void SampleMethod();

void همچنین در یک زمینه نا امن (unsafe context - محیطی که سیستم مدیریت حافظه در آن دخالت نمی کند) برای اعلان یک اشاره گر به یک نوع نامشخص، استفاده می شود.

کلمه کلیدی void نام مستعاری برای نوع دات نتی System.Void می باشد.